Neki istoričari tvrde a i sam verujem u to da Orlovići svoje poreklo vode direktno od kralja Radoslava Nemanjića (1228-1234), unuka velikog  župana Stefana Nemanje.

Kralj Radoslav je bio oženjen ćerkom Epirskog despota Teodora I Anđela (1215-1224), Anom Dukeni. Za Anu srpski crkveni izvori kažu da je bila “žena sasvim slobodnog ponašanja“. Kralj Radoslav je toliko bio pod uticajem svoje žene, da je izgubio razum a kasnije i prestol. Svrgao ga je sa vlasti 1234. godine njegov brat Vladislav. Svrgnut sa vlasti Radoslav sa porodicom beži u Dubrovnik. Po veličini malom Dubrovniku Vladislav iz Raške zapreti ratom pa kralj Radoslav i porodica mu napustiše grad i odoše u Drač. Radoslava je u Draču napustila Ana i otišla sa jednim Franačkim vitezom. Crkveni izvori kažu “jedan Fruz (Francuz) grozno zapreti kralju mačem“. Kralj Radoslav se povuka ispred mača i izgubio ženu. Nije mu ostalo ništa drugo nego da se preko svoga strica Save Nemanjića izmiri sa bratom, sada kraljem Vladislavom.

Negde u proleće 1234. godine Radoslav se vraća u Rašku gde se zamonašio i uzeo monaško ime Jovan. Verovatno je uzeo ime Jovan jer se zamonašio na Sv. Jovana.

Sveti Jovan je bio zaštitnik i viteškog reda Templara čiji su kapetani bili skoro svi Nemanjići pa i Radoslav. Red Templara dolazi u Srbiju sa Svetim Savom koji je posećivao Hristov grob i tamo dolazio u dodir sa vitezovima ovoga reda. Da tu ima istine to se vidi i na freskama sa portretom Svetog Save.

Kralj Radoslav Nemanjić

Zeta i Severna Albanija se smatraju zemljama čiji je zaštitnik Sveti Jovan.Tako se i današnja oblast (pleme) u Severnoj Albaniji zove Dukađin, što u prvodu znači vojvodstvo Jovanovo (Svetog Jovana). Vojvoda je na latinskom duks, albanizam duka, a Đin ili Đon je albanizam za Jovan ili Ivan. Vratimo se sada na stare vojvodske Orloviće. Oni u 13. veku žive negde na gore gomenutim predelima tada srednjovekovne Raške države. Po svome pretku Radoslavu (Jovanu) Nemanjiću koji se posvetio, Orlovići već tada slave Jovandan.

Uoči Kosovske bitke vojvoda Pavle Orlović se svome ujaku vojvodi dukađinskom Damjanu Tomkoviću zakleo svojim svetim Jovanom da će u boju čuvati svoju i njegovu čast. Slavno je poginuo noseći u ruci templarski hrišćanski barjak Sv. Jovana, isti onaj kojeg Miloš Obrenović drži na slici Paje Jovanovića “Drugi Srpski ustanak u Takovu“, crveni krst Sv. Jovana na belom platnu.

Pripremio: Ivan Vuković